przeźrocze
https://youtu.be/9MS19CNvY18
- gdy kontury nikną
jaką wybrać myśl?
z wszechświata wszelkich myśli
nieskończenie wolnych
tak bardzo pragnę teraz
oszukania czasu
niech ta mglistość nagle
zegary pochłonie i...
- kim pani jest?
- właściwie to nie wiem
czasami nikim
czasami poetką
zdarza się że piszę
prace naukowe
pytam siebie po co
szczególnie gdy wokół...
- rozumiem już rozumiem
na tym poprzestańmy
- wyczuwam tu tendencję
do dominowania
nie jest pan ciekawy
co chciałam powiedzieć
o ostatnim rozmyślnym
ejdetycznym zgubieniu?
- to mnie nie ciekawi
proszę nic nie mówić
pragnę tylko ciszy
mglistego pejzażu
przystanąłem na chwilę
muszę jeszcze dzisiaj
dotrzeć do matecznika
pod odległym szczytem
- a jednak pierwszy przerwał
pan ciszę rozmową
interesujące
że się pan pojawił
właśnie w tym miejscu
właśnie o tej porze
czy to spętlenie
jakichś potencjałów?
- co w tym dziwnego
ja po prostu szedłem
niebieskim szlakiem
przez chwilę nie czarnym
nie chciałem pani...
- nie chciał mnie pan spotkać?
- nie chciałem zaczepić
- a może rozpoznać?
a może jestem
na niebieskim szlaku
by właśnie pana spotkać?
czy pan to wyklucza?
być może wędrowcy
stykają się tutaj
kiedy abstrahują
od złudzenia czasu
- zaczyna mnie pani
jednak intrygować
- tego się obawiałam
że gdy nie zamilknę...
- że co się stanie?
że pani mnie pozna?
- nie że pana poznam
tylko że rozpoznam
- zacznijmy może prościej
jak pani na imię?
- powiem panu później
niech nas mgła nie mami
niech wybrzmi pańska cisza
mglistego pejzażu
- "myśl w własne wątpia
zapuściła szpony
i gryzie siebie sama
w swej własnej otchłani"
cytat pochodzi z I aktu "Tumora Mózgowicza" Witkacego; inspiracją jest utwór "Czy To Tu?" do słów Witkacego z musicalu "Szalona Lokomotywa"
Wanda Kosma
Komentarze (37)
Dialog... zrozumialem, ze ma miejsce.
"Lokomotywa"... chcialem zglebic temat...
Odjechalem jednak innym pociagiem, tym "nieszalonym".
Pozdrawiam Wando serdecznie. :)
Dziękuję Państwu za obecność i komentarze. Pozdrawiam
Was bardzo serdecznie :)
Ciekawy refleksyjny dialog...
Pozdrawiam Wando :)
Świetny, intrygujący :)
Niesamowite spotkanie i dialog dwóch skrajnie
odmiennych indywidualności
Wspaniały wiersz.
Pozdrawiam serdecznie Wandeczko :)
Niebieskim szlakiem
przez chwilę nie czarnym :-) Fantastyczna przenośnia,
bo przecież wiemy, że było to na szlaku żółtym ;-)
Wando, kapitalny dialog, a różne wzruszenia i
zachwycenia pozostaną niewypowiedziane. Pozdrawiam Cię
gorąco :-)
W tym wierszu jest jakaś magia:):)
rozmowa bardzo intrygująca, z celną puentą, zobaczyłam
zapętlenie
pozdrawiam serdecznie Wando
Fantastyczny wiersz. Bardzo podoba mi się klimat
wiersza.
Niebieski szlak, złudzenie czasu, ejdetyczne
zgubienie, rozpoznanie, psychologia płci. Wszystko to
spięte fragmentem kosmologicznego wywodu Tumora
Mózgowicza. Geniusz zawsze jest w części
surrealistyczny.
Bo w tym cały jest ambaras, a by dwoje chciało
naraz... przepraszam za spłycenie, ale na myśl nasuwa
się samo ;) Fantastyczny dialog dwóch prawdziwych
indywidualności. Bardzo dużo to ukryłaś poezji i
psychologii... misterne dzieło. Uśmiechu :)
Piękny i niezwykły wiersz. Najserdeczniej pozdrawiam
Wandziu.
bardzo klimatyczny jest Twój wiersz;
i choć zaopatrzony jest w odnośniki i linki do
Witkacego, nie umiem się pozbyć wrażenia "rozmowy
lirycznej"; jakby znajomej :)
więc dzisiaj bardzo klimatycznie i szczególnie ciepło
pozdrawiam Cię Wandeczko :)
Wspaniały Wiersz,
najkrócej- domniemana rozmowa,
pozdrawiam serdecznie:)
Pozwolę sobie podpisać się pod komentarzem Mily.
Z podziwem dla wiersza, pozdrawiam serdecznie :)