Przi fojerze

Kaj sie podzioły te downe czasy,
Jak my sie bawić jeszcze umieli?
Lata młodości ojcow naszych.
Inakszy wtedy było, weseli.

Jak yno prziszła już zaś sobota,
To my w zegrodce mieli fojera,
Somsiady prziszły zaroz z za płota.
Muzyka grała nom z adaptera,

Abo na cyji starzik przigrywoł,
Jak mu pololi setka gorzoły.
Co kery wypiył, to lepszy śpiywoł
I baby chłopom przi tym tyż przoły.

Dziecka patyki z wusztym trzimały,
Uciechy było przi tym za tela
I tak wieczory całe mijały,
Czynsto do rana aże w niedziela.

Jak już kokoty pioć zaczynały,
To sie impreza kończyć musiała,
Bo sie nom oczka już zamykały,
A do kościoła trza iść bezmała.

Bez cały tydziyń była robota,
Na wsi jom było dycko za tela,
Ale jak prziszła yno sobota,
Muzyka grała już z adaptera.

Trza nom odnowić te tradycyje,
Dzieckom pokozać, jako sie bawić,
Czas powyciongać ze szrankow cyje,
Tak niy mogymy tego zostawić.

Jak zaniedbomy nasza powinność,
Niy przekożymy starych zwyczajow,
To one wartko przeca zaginom.
Bo skond ci młodzi uczyć sie majom?

autor

stan09

Napisany: 2007-02-16 Dodano: 2007-02-17 15:38:43

Ten wiersz przeczytano 463 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Rymowany Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie