Przy grobie matki
Ten kamień Mamo
nie przemówi
Tych kwiatów serce
nie przytuli
To światło zniczy
płonąc milczy
Bo grób kamienny
ciało niszczy...
I choć znam głos Twój
i spojrzenie...
Pamiętam Mamo
całą Ciebie...
To jednak smutek i cierpienie,
gdy patrzę Mamo -
na kamienie...
Sareneczka
autor
sareneczka
Dodano: 2008-09-13 18:33:39
Ten wiersz przeczytano 8911 razy
Oddanych głosów: 43
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (14)
piękny wiersz
znam ten ból, przeżyłam go po stracie swojej mamy
pozdrawiam :)
I znowu przepięknie napisany wiersz.Naprawde w chodzę
głownie na tę stronę , dla Twoich wierszy.
Opisałaś to w sposób tak przepiękny , że zapłakałam.
Jakże ze wzruszeniem czyta się tak dobrze napisany
wiersz.
Arcydzieło!!!!!!!
piękny , wzruszający wiersz.
Nic tak nie opisze uczuć jak dwa słowa ubrane w
uczucia... Andrzej
Wiersz mimo bólu tchnie ciepłem, miłością. Chwyta za
serce.
Niesamowicie opisałaś ten moment nad grobem, nie
jednemu z nas się łza w oku zakręciła.
wzruszajacy wiersz...piekne ujecie uczuc...
znajomy stan. dobrze przekazany.
Miałem nie komentować, ale dokładnie to samo czuję
przy grobie matki.
Piękne i wzruszajace słowa lecz Ci którzy odeszli na
zawsze żyć będą w naszych sercach wiecznie.......
To piękny, wzruszający wiersz... Łzy cisną się do
oczu, znam te uczucia, o których piszesz. Nie bardzo
pasuje mi tylko nadzieja w tematyce.