PRZY KOMINKU

Na fali wspomnienia jedno imię płynie do mnie
Z tym imieniem chciałem przeżyć całe życie moje
Wizja szczęścia z moją Anną wzrusza mnie ogromnie
Tak, w Łazienkach bzy pachniały, byliśmy we dwoje.

Choć raz jeszcze przed swym snem, wspomnij imię me
Może wskrzesi w sercu myśl, zakochanych słowa?
Nie słowami ale wierszem podbijałem serce twe,
Nie wiem czy do dalszych uczuć twa dusza gotowa?

Nowogrodzką do Opery szliśmy przytuleni,
Tam Władziuchna wieczorami ‘dmuchał’ na oboju
Wierząc, że już nigdy nie będziemy rozdzieleni
Piłem miłość z twoich ust, jak z górskiego zdroju.

Teraz znowu nic nie mowię, tylko wiersze piszę
I wspominam naszą młodość, miłość i całusy
Niech me myśli cię nie trwożą, nie przerwą twą ciszę
Twoja przyjaźń wciąż mnie wzrusza, wspomnieniem pokusy.

Odjechałem, zostawiłem serce w niepewności
Nie pamiętam jak pół wieku przeżyłem samotnie
Lecz wiedziałem w twoim sercu znów miłość zagości
I w twym życiu znajdziesz radość lepszą wielokrotnie.

Teraz siedzę przy kominku, wspominam mą pannę
Dni radosne, dni miłosne, dni pełne uniesień
Kiedym pieścił i całował moją pierwszą Annę
I dzień kiedy odjechałem, to był zimny Wrzesień.

autor

Lev

Dodano: 2009-03-10 05:59:12

Ten wiersz przeczytano 550 razy

Oddanych głosów: 10

Rodzaj Rymowany Klimat Ciepły Tematyka Przyjaźń

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie