Przybędę
kobiecie przy której łatwiej żyć i która zawsze częstuje uśmiechem.
Gdziem nie był moja droga tam ja głowę
psował
po czemuż to Waćpani ze mną tutaj nie
ma.
Juże kraj swój przemiły w strofach
namalował
i Ciebie w moim sercu jakobyś królowa.
Ilem oczu wypatrzył w leśnych duktach
głębi
ilem uszu nastawiał końskich kopyt
tentem.
I acz słowa jakoby bełchem do mnie płyną
nijak nie wiem co czynić by zażyć
tęsknotę.
Aboś mój los tułaczy w Twoje rzuci
strony
i acz ciężkie termina, na rubieży stanę.
A choćby ćma nastała w reszty ruszę
drogi,
łacny Twoich Waćpani ucałować dłoni.
Komentarze (70)
Kaczorku , w zachwyceniu wierszem ...
Czytam sobie i czytam w zachwyceniu wiersza ...
Jakbym się o 200 lat cofnęła...piękna ta romantyka
słowna...uniżene ukłony Waćpanu, Panie kaczor 100...
ukontentowana Acani
Wiersz przepojony uczuciami, ciepły, śliczny...
Prawdziwy Romantyk:)
Cudnie waćpan piszesz.
Pozdrawiam Ciebie.
Witam cię Kaczorku miało być LEŹ a leż błędnie - teraz
zrobiłem Pójdź łowić ptaki, szpaki i wrony, Pozdrawiam
Dziękuję
"łacny Twoich Waćpani ucałować dłoni"... ach...
bardzo ładnie piszesz kaczorku i uparty jesteś .. to
dobrze ja też zawsze dążę do obranego celu ..i w tym
jest moja siła ..
Aż miło.
Z przyjemnością!
:)
Pozdrawiam, dziękuję!
Och kaczorku mmmmmiodzio !!!
takie słowa usłyszeć chcę i czekam na nie całe życie
hmm:(
pozdrowionka zostawiam :)
Masz talent, nie powiem :)
Piękny wiersz, w przepięknych staropolskich strofach
przenosi nas w dawne czasy jakże wspaniałe dla naszej
Ojczyzny. Serdecznie pozdrawiam.
Bardzo ładnie :)
Wyrażone - kocham,
w jakże pięknych strofach!
Pozdrawiam!