Przyczyna i skutek

I takie są skutki nadmiaru hojności..wszystko
krótko...

Tak kończy sie niezliczona ilość związków na świecie.
Przykre to ale od wieków tak było jest i będzie. Nic
nie trwa wiecznie, albo niekoniecznie trwa do końca.
Wiersz pokazuje ten wielki problem w kilku słowach i
tak jest dobrze.

bardzo piękny wiersz. Niewiele słów tak wiele treści.

...człowiek jest słaby, nie potrafi doceniĆ tego co
ma, cały czas chciałby mieĆ więcej..a potem okazuje
się że nie ma nic...smutne...krótki - wymowny wiersz -
ładne metafory

Ona samotna na gruzowisku on z wyrzutami zdrady w
szponach - króciutko ale jak bardzo wymownie.
Lekkie pioro - super. Podoba mi się /bez zbednego
"owijania w bawełnę/

"Ten znalazł przedmiot, skutek i przyczynę"... Tak
pisałem kiedyś, a wiem, że są one zazwyczaj ukryte:
sam fakt powodujący bezposrednio dany skutek to coś
niczym wierzchołek góry lodowej. Zdrada następuje
znacznie wcześniej niż jej fizyczny akt: jak z
grzeszeniem- myślą, mową itd. Najpierw tu była miłośc.
Potem- zobojętnienie, znudzenie, " pomarzywanie" o
odmianie (już bez partnera w tychże marzeniach) Ot,
zycie. Chciałoby sie dodać- małych ludzi. Tylko- ilu
jest tych wielkich? Ilu jest w stanie być naprawdę
wielkimi?