przygoda Dingo

Jak bywa słonecznie, to czasu nie tracę,
więc się wybrałam do parku, na spacer.
Gdy tylko smycz wyciągnęłam z szufladki,
na pupie już siedział jak surykatki.
niczym antenka, ogonek mu dygał,
i w oczy mi patrzył swoimi oczyma.
Więc pytam go cicho, czy na dwór ma chęci,
A ten jak nie skoczy! jak nie piśnie z przejęcia!
i szybko swą szyjkę do smyczy nadstawia,
do miski pysk wkłada, i karmę zajada.
i już, już za chwilę, już łapki mu płoną,
lecimy!
do parku z oczkiem wodnym i z rzęsą zieloną.
spuściłam go, niech biega, niech hasa kluseczka,
tam węszy, tu noskiem coś szuka, mordeczka.
i nagle - CHLUP - w mych uszach! ze strachu zamieram!
dingo?! gdzie jest dingo?! gdzie on się podziewa?!
nagle widzę - jest biedak! jakże przerażony!
wzrok taki mętny, a on tak skulony,
lecz ten zaraz pyszczek do góry zarywa,
i z ogonkiem jak płetwa do brzegu dopływa.
cały mokry, i brudny, ale i szczęśliwy,
że z całego zamieszania wyszedł chłopak żywy.

autor

(:Sylvka:)

Napisany: 2015-06-08 Dodano: 2015-06-08 17:38:18

Ten wiersz przeczytano 1353 razy

Oddanych głosów: 18

Rodzaj Rymowany Klimat Radosny Tematyka Przygoda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie