Przyjaźń

Już miał się zbierać Zbawiciel-Anioł,
gdy ktoś tu nagle w progu przystanął.

Stoi i patrzy ślepiami czarnymi
i po coś sięga do peleryny.

Wyjmuje kartkę i w cichych słowach
oznajmia, że przybywa od Boga:

„Ten list dla ciebie prędko przynoszę,
nie pytaj o więcej, przeczytaj, proszę”.

Anioł szybko sięgnął po papier
i zasiadł wygodnie na kanapie.

Spojrzał na dziewczę – w śnie zanurzona
nieświadoma niczego, co ma się dokonać.

Na dworze jaśniało, już dzień zawita,
nim jednak nadejdzie
czas to przeczytać:

„ Piszę do Ciebie, mój wysłanniku,
żebyś tę duszę uwolnił od krzyku.
Przez diabła dostarczam list polecony,
gdy to przeczytasz – w pył obrócony
zniknie jak bańki na wietrze,
pęknie
jak balon przepełniony powietrzem.

To Twoja rola – być przy dziewczynie,
nawet gdy smutek jak noc przeminie.
przyjaźń jest piękna, przyozdobiona,
w szczerość i piękno przyobleczona.

Drogi pod nią będą palone,
jak pochodnie całe rozpromienione.
Lecz na nic starania, psikusy wroga,
gdy rozpościera się przyjaźni osłona.

Ona Ci siostrą, a Ty jej bratem,
niech uwierzy, że szczęście przychodzi z czasem,
a czasem potrzeba i cierpliwości,
by człowiek powstał z dna i z nicości.

Kończę te słowa, na pożegnanie
wylej na kartkę cały atrament.
Pióro zaś trzymaj zawsze przy sobie,
a puste przestrzenie wypełniaj słowem”.

Diabeł wtem znika z płaczem i krzykiem,
zlewa się w szarość z brudnym chodnikiem.
Anioł zaś został i w zamyśleniu
modlitwy i ręce wznosił ku niebu.

autor

MarcinKozak

Napisany: 2013-04-05 Dodano: 2015-04-05 18:36:09

Ten wiersz przeczytano 690 razy

Oddanych głosów: 12

Rodzaj Rymowany Klimat Optymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie