Przyjaźń (Quid vesper ferat,...

A tuo Lare incipe!

Dobrą przyjaźnią żyliśmy,
dobrą przyjaźń zgubiliśmy.
Zabłąkała się przyjaźń w brązowe oczy,
zanurzone w słonym jeziorze.
Bogini ją wzięła nie dając nic w zamian.
Niedoskonała w doskonałym świecie
chciała żyć.
Wiec nie płacz bogini, bo wolnym się czuję.
Już lamentu muzy nie słyszę.
Ja już nie słyszę nic...
Tylko wieczory żal przynoszą.

Ut ameris, amabilis esto

autor

Tryku47

Dodano: 2006-10-31 20:41:18

Ten wiersz przeczytano 599 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Bez rymów Klimat Obojętny Tematyka Przyjaźń

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie