Przyjdź...

CZasem jesteśmy niezdecydowani by uwolnić siłę wyobraźni jak wielce znaczącej..

...I znów zatapiam się wśród myśli nieuczesanych
zapach twej wody kolońskiej i lekki zarost porośnięty meszkiem
czarne oczka błyszczące w każdej chwili spojrzenia na moją osobę
rozkochany w moim nieziemskim charakterze
opiekunki osób potrzebujących i wdzięcznie zaglądających
do zakamarków mojej rozkosznej duszy...
Ach jak lubisz gdy się śmieję...
Dla ciebie mój Skarbie ta gwiazdka widnieje
Lekkość umysłu i dotyk niewinny
Przecież to kochasz ...przestań z tym walczyć
Tylko przyjdź ..siedzę u podnóża twojej wyobraźni....
Bruneciku drogi spójrz, uśmiechnij się i zostań....

Czy mogę już wierzyć że przestałeś mnie kochać...?

autor

diara23

Napisany: 2007-03-26 Dodano: 2007-03-26 05:20:23

Ten wiersz przeczytano 460 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Bez rymów Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie