Przysługa

Ciepły błękit sprany deszczem października
ciemnieje na wschodzie. Dzień ciszą zamyka.
Zanim srebrny uśmiech noc przypnie do nieba,
mgła się w mrok rozleje i zaśnie na drzewach.

I zamilkną buki od jesieni złote.
Brzozy się otulą w snu ciepłe warkocze.
Świerki - czarne strzały wyrzucone w przestrzeń -
będą usypiały pośród wiatru westchnień.

Usiądę przy oknie. Zapatrzę się w grafit.
(Zrozumieć milczenie Ty przecież potrafisz).
Nikły uśmiech schowam gdzieś głęboko w sobie.
Północ swym spokojem na niego odpowie.

Niechaj wtedy działa bladych gwiazd alchemia...

...

A Ty
dostrzegaj mój uśmiech, nawet gdy go nie ma.
Patrzysz zaskoczony. Wiem, proszę o wiele,
ale przecież jesteś...

autor

enigmayic

Napisany: 2014-10-28 Dodano: 2014-10-28 18:38:19

Ten wiersz przeczytano 1280 razy

Oddanych głosów: 19

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Przyjaźń

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie