Purpurowe słońce...

Już słońce dojrzało i płonie purpurą,
odchodzi powoli gdzieś w noc.
Ja oczy zamykam i czuję pod skórą jak płynie we krwi życia moc.

Powieki są ciężkie, drżą srebrem nabrzmiałe, jak chmury co pełne od łez,
i zroszą policzek, popłyną gdzieś dalej,
popłyną na drugi gdzieś brzeg.

Ty stoisz na brzegu i listy ślesz do mnie
a każdy z nich cudną ma moc.
I słońce dojrzewa i płonie purpurą
odchodzi wraz z nami gdzieś w noc...

autor

sael

Napisany: 2022-01-06 Dodano: 2022-01-06 09:13:49

Ten wiersz przeczytano 1081 razy

Oddanych głosów: 20

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie