pusta kartka

Pusta kartka chłonąca tusz jak gąbka,
Bez wyrazu, charakteru ani przekazu

Wystarczy kilka słów, metafor, zabawy
I rodzi się coś nowego – metaforycznie dziecko.

Kawałki duszy autora oddane, komu?
Zapis czegoś tak ulotnego jak myśl.
Chwile ulotnych rozterek zatrzymanych

Swoista magia tworzenia prawie już zapomniana.
Jak deszcz spadający nagle
Zmywa z nas to co chcemy.

Jaka może być tego cena?
A świstka z nie rozczytywalnym pismem,
Kategorie, klasy, debiut nie debiut.

Mówię temu wszystkiemu nie!
Łzy, uśmiechy, krople krwi i potu.
Ta karta już ma wyraz, charakter, przekaz.

Jak Ty na to pozwalasz?
Wyceniać czyjąś dusze?
Więc tak wygląda nasz świat?

W takim razie ja wysiadam.

... ostatnio robac porządki znalazłem ten wiersz... był on tak jakby pierwowzorem "poetyki" także pomyślałem że może byc ciekwy odnosnie tego...

autor

still

Dodano: 2007-12-31 00:10:57

Ten wiersz przeczytano 889 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Biały Klimat Wrogi Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie