Pustelnik
Jdąc przez świat nieznany i tajemniczy
nikogo nie prosił, na nikogo nie liczył.
Poznaje ludzi przemierzając te wszystkie
krainy
lecz idzie dalej, to nie Jego miesjce nie z
Jego winy.
Szuka schronienia u pewnej gospodyni
a ona na to idź pan stąd spać na
pustyni.
Wędrując samotnie po pustyni mijają
godziny
zanim przypomniał sobie własne marzenie
jakim bylo założenie rodziny.
Teraz jest już za późno, może zapomnieć o
swym marzeniu,
gdyż przyzwyczaił się żyć w osamotnieniu.
Komentarze (3)
nieraz na wędrowaniu samotnym czas upłynie życia i
zraniony wpada w osamotnienie bo przestaje wierzyć
Popraw wędruj Bardzo Ladny nostalgiczny wiersz Plus
Pozdrowienia
Poszukiwanie wlasnej drogi jest zadaniem ktore stoi
przed kazdym z nas. Nalezy byc czujnym by nie zejsc z
tej wlasciwej. Popraw tylko bledy ort. a bedzie ok.
ciekawy :) lekkim piórem pisany .