Pustynny wiatr
wieczny wędrowiec
syn burzy i słońca
gorący oddech bogów
który porywczymi pocałunkami
budzi z uśpienia ziarna piasku
ożywia je
dotyka i głaszcze
w dłoniach przesypuje
jak w klepsydrze wiecznego przemijania
unosi w przestworza
czyniąc obłokiem tumanem
ulotnym mirażem
miesza z błękitem
z miejsca w miejsce przenosi
mogiły usypując równinom
a pagórki pieszczotliwie gładząc
zaokrągla i wyostrza kontury
zaciera złe ślady
nowe drogi odkrywa
pochłania znajome szlaki
zatrważa
na zgubę prowadzi
jest znakiem i drogowskazem
gońcem przynoszącym dobrą nowinę
lub zwiastującym zagładę
daje życie albo podstępnie zabija
on - pustynny wiatr
wieczny wędrowiec
syn burzy i słońca
którego żadna siła nie zdoła powstrzymać
Robert Kruk, 09.11.2007r.
Komentarze (13)
ciekawie opisałeś ten żywioł... aż go prawie czułam
...brawo)))
Wyobrażam sobie ten "pustynny wiatr" siła żywołów
sieje zniszczenie-lecz jest fascynująca-i te maleńkie
ziarenka piasku,które przesuwają się w klepsydrze
czasu i uczestniczą w -pustynnym wietrze....
Zastanawiam sie nad formą - jak nazwać ten rodzaj
poezji :) skłonna byłabym twierdzić, że poezja prozą
pisana>podoba mi się bardzo Twój styl!
Wiersz jak wiatr porywa czytelnika w głębiny metafor i
zaciekawia coraz bardziej. A silny jego powiew to
dobrze dobrane słowa i myśli ukryte w wersach. Dobry
wiersz.
prowadzisz wyobraźnię subtelnie a jednak z siłą której
można pozazdrościć...pięknie
Ten pustynny wiatr przesypuje piasek jak w
klepsydrze...żadna siła nie zdoła go zatrzymać
...życie też tak ucieka ...
"wieczny wędrowiec
syn burzy i słońca" bardzo udana metafora...
Piekny ten opis pustynnego władcy.Wspaniałe metafory w
zmysłach błądzące.
Czlowiek silny jest, prawda? Czy nie przebral sie dzis
za wiatr?... Duzo wiary i namacalnego optymizmu kryje
sie dzis w Twoich slowach:) Ciesze sie!
Właśnie przed chwilą odbyłam wędrówkę po pustynii z
wiatrem...Jak to robisz, że czytając Twoje wiersze
człowiek zatapia się w nich...?
Być przez chwilę takim oddechem bogów,radość czy
trwoga?Kto wie. Czytając ten wiersz można to sobie bez
problemu wyobrazić :)
Znam takiego czlowieka i taka milosc... jak pustynny
wiatr.
Pustynny wiatr - jeden z wielu żywiołów - daje i
odbiera... i nie powstrzyma go nikt. "Żywiołowy"
wiersz.