Rada
do ś.p. mamy , która wierzyła, że im bardziej będzie cierpiec , tym niebobędzuie dla niej łaskawsze.Przy niej nie miałam odwagi głośno się zaśmiać . dożyła 90 lat i mam nadzieje, że je
Niezależnie od tego
na co nas jeszcze stać,
czy mamy siłę jeść,
albo możliwość spać,
świat w obłędnym ruchu
coś popycha do przodu.
Komuś brakuje domu,
ktoś umiera z głodu.
Rodzi się dziecko w bólu,
które będzie krzywdzone.
Wojny się toczą daleko,
bo to nieuniknione
Gdybyś był wrażliwy
i współczuł..
to byś wył
wył wył
z rozpaczy
do utraty sił.
Dlatego na waszym miejscu
zrobiłabym sobie kawy
zobaczyła jaki program w tv- zabawny , albo
ciekawy,
zjadła coś dobrego,
przytuliła kogoś bliskiego,
pogłaskała kota-
bo sama w sobie żałość bezpłodna
to trująca głupota.
Uśmiechnijcie się do tej oto klawiatury
i niech mi pomacha który?
Pomódlcie się , lub nie , jeśli nie
dowierzacie
I cieszcie się,
cieszcie za mnie życiem
póki je macie!
Do ludzi dobrej woli: Nie czujcie się źle , kiedy robicie coś dobrego dla siebie . Bądźcie z siebie zadowoleni , kochajcie swoje za długie nosy , krzywe nogi , fałdy i inne dobroidziejstwa inwe
jedna z wielu
Komentarze (8)
4
Tu pozdrawiam koleżankę ze studiów, która w akademiku
zawsze układała na półce
moje pióro równolegle do dłuższego boku półki.
Po czwarte — pracuję w szkole zawodowej. Należy się
medal komuś, kto starał
się czasem zwyczajnie przetrwać bunt wywoływany burzą
hormonów w każdym
kolejnym roczniku, agresję, rozpaczliwe wysiłki
większości młodzieży, żeby niczego
się nie nauczyć, wysiłek niektórych rodziców, żeby nie
pozwolić mi wychowywać czy
nauczyć czegokolwiek ich dzieci, nieustające reformy
szkolnictwa, coraz
dziwaczniejsze programy nauczania i całą resztę. Póki
zależy mi na robocie całą
resztę pominę milczeniem.
Za to szczególnie powinnam być odznaczona za to, że
mimo wszystkich lat
udręki jeszcze mam wielki szacunek do każdego ucznia
dobrej woli, nadal lubię
moich podopiecznych i wierzę, że absolutnie każdy ma
szansę zaskoczyć mnie
pozytywnie, zostać godnym podziwu człowiekiem i
zawieść tych, którzy już dawno
przestali w niego wierzyć. Tym uczniom, z którymi nie
miałam kłopotu… też należą
się medale!
Niech się o nie upomną. Ja pozostaję przy swoim.
„Kobieta na medal” Urszula Kopińska
wydanie 1.,
Warszawa, październik 2012
www.goneta.net
5
Kobieta na medal
Jeśli kto się zastanawia, kogo ta księga przedstawia,
niech wie, że wybitne dzieło
z moich doświadczeń się wzięło!
Mnie ten medal się należy!
Na mej piersi nic nie leży,
Nikt mnie nie utula w żalu,
Że nie dano mi medalu…
Mam nazwisko! Każdy ma je,
Wielu ono sporo daje…
Więc próbuję zrobić wszystko,
By zdobyć takie nazwisko.
Bo kto się z was by temu oparł,
Gdyby talent rozgłos poparł?
Gdyby jakowyś morderca,
Oszust albo przeniewierca
Napisał takie wierszyki?
To nie byłby jak ja — nikim…
Czytano by go z podziwem.
Ja już się nawet temu nie dziwię…
Napisałaś największą prawdę, trzebaby było wyć, ale
przecież trzeba dalej zyć, macham Ci wirtualnie i
uśmiecham:)
Dziękuje za te słowa...
Super
Dociera do mnie przesłanie wiersza.
Należy cieszyć się życiem póki można. Bardzo dobre
zdanie:
"sama w sobie żałość bezpłodna
to trująca głupota". Miłego dnia.
Mogę cieszyć sie z dobrych chwil, lecz nie będę
obojętna na cierpienie. Już wolę "wyć". Nie chcę
zagłuszyć w sobie tego współczującego spojrzenia. TV -
dobra na wszystko?
Taka moja refleksja, choć rozumiem Autorkę. To tylko
moje myśli..
Cieszmy się każdą chwilą,uśmiechajmy się póki czas bo
jutro może nie być już nas.Podaruj siebie innym, z
każdą cząstką uśmiechu:)
Wstyd mi , że zasmuciłam tylu ludzi. Na onkologii
poznałam kobiety , które łyse i obolałe , niosły
usmiech i pocieche .Były tez bywsze damulki , wiecznie
wyrażające pretensje do zmęczonych pielęgniarek i
utrudniające życie innym chorym.Ale to było marginalne
zjawisko> przepraszam . wesołych świąt!