Rasa Panów. Zapomniane korzenie.

Wszyscy jesteśmy tacy sami.

Gdy ściągniesz odzienie, szaty, czy spodnie, czy zakrwawioną pychą koszulę,
gdy opuścisz złote bramy swego Babilonu, zosatwisz za sobą szczyty własnej dumy.
Jesteś taki jak ja. Ja taki jak miliony.
Choć dusze, serca najróżniejszej barwy i piękna. Tak inne, tak boskie.
Lecz nie możemy wskazać palcem siebie, jako Króla istnienia czyjegoś,
jako Pana sytuacji, jako Władcy w wymyślonym przez wieki Systemie.
Jesteśmy tacy sami. Te same prawa, te same możliwości.
Te same grzechy mogą nas kusić, ta sama pokuta oczyścić z pragnienia wiecznej wojny.
Rozbierz się! Spójrz w lustro Pyszny człowieku.
Czymże różnisz się od brzyduli, którą opluwasz bez stresu.
Czymże Twa uroda wobec istoty Boskiego planu,
Czymże Twe skarbce, czy mądrość rasy Panów.
Jesteś ciałem, konstrukcją z jednego dla wszystkich szkicu,
Jednym z miliardów z tego samego żebra. Nie dane ci prawo do społecznych popisów.
A jednak wielu i więcej, a jakże!
Ubiera na siebie maski i nowe tożsamości. By świecić trochę jaśniej.
Jakoś wydaje się wam, że ubiór, czy szata na osobowość stworzoną w systemie,
czyni was innymi.Zmienia genealogiczne korzenie.
Zapominacie, że jesteśmy z jednej gliny, jedna w nas, zawsze czerwona krew płynie.
Bo macie swe przebieralnie. w domach, w sklepach, w ulicach.
I jedno jeszcze wspólne między nami. Jedna wojna.Zawsze taka sama.
Giną ludzie w imię różnic świadomości. Komuś wydało się, że ma monopol na bycie Panem.
Ubierz się teraz, nagi, marny człowieku.
Zapomnij o Ojcu swym, wszak Ty jesteś Największy!
Czekaj na wojnę, lub sam ja zaprojektuj w duszy pełnej pychy.
Niech znów giną miliony. W imię systemu. Ludzi sztuczną tożsamością nakrytych.

autor

rebel

Napisany: 2009-08-07 Dodano: 2009-08-07 09:41:51

Ten wiersz przeczytano 477 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Rymowany Klimat Dramatyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie