reguluję oddech nie fonię

znowu pada,
rozmywamy się w kroplach. drżąc z zimna
uprawiamy samotność.

maleje w nas nasycenie chwil,
kiedy kradliśmy winnicom słońce
albo głaskaliśmy pod stołem koty
domagające się bakszyszu.

na ziemi, oddychającej aromatem ziół,
karmiłeś mnie szeptem z ust do ust.

skończyło się odkrywanie nowych portów i kart
dań. czuję głód, a ty przeżuwasz słowa jak mastyks
zaklejający usta.

autor

ajw

Napisany: 2015-10-01 Dodano: 2015-10-01 11:08:55

Ten wiersz przeczytano 952 razy

Oddanych głosów: 15

Rodzaj Biały Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie