Ręka

Wczoraj gdy szedłem kupić trzewiczki,
gdyż zima zbiera się już do biegu
patrzę, a tutaj bez rękawiczki
leży samotna ręka na śniegu.

Blada i chuda, widać kobieca.
Złoty pierścionek, oczko czerwone.
Najpewniej jakiś pan się oświadczył,
gdyż bardzo pragnął piękną mieć żonę.

Prosił o rękę, a gdy otrzymał,
choć to zapewne mało kto pojmie,
nie patrząc na to że wokół zima
zabrał ze sobą, jako rękojmię.

Potem na pewno zaczął świętować.
Pił i zakąszał kawałkiem sadła.
Nie wytrzymała zbyt słaba głowa,
a ręka wzięła mu i wypadła.

Co robić - pytam gdyż problem wielki,
w swych dłoniach grzejąc bladą sierotę?
Może poszukam jej właścicielki,
pani bez ręki. Co też ja plotę?

Gdzie mam ją znaleźć? A jak w tym czasie,
gdy będę krążył niczym awiator,
z ogromnym kacem, po marszu trasie
zacznie też szukać żonkoś amator?

Najlepiej zabrał bym ją do domu
i sam skorzystał z pijusa straty,
ale się przyznam wam po kryjomu,
jestem nie młody, oraz żonaty.

Jeśli szukanie to czas stracony,
więc dłoń jak mówią mądrzy bibliści,
oddam do biura rąk znalezionych.
Niechaj się zajmą nią specjaliści.

autor

Gminny Poeta

Napisany: 2022-11-25 Dodano: 2022-11-25 08:46:40

Ten wiersz przeczytano 791 razy

Oddanych głosów: 11

Rodzaj Rymowany Klimat Wesoły Tematyka Na dzień dobry

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie