Rękopisy

Porozrzucane kartki.
Zapisane wierszem.
Pokreślone, pełne poprawek.
Wypełnione atramentem.
Myślami, słowami.
Uczuciami.
Pomazane, nie poukładane…
Wymagające przeróbki.
Nieprzygotowane by ujrzeć
światło dzienne.
Niegotowe do odkrycia
przez oczy czytelnika.
Marny pył…

Są tylko dowodem pracy,
którą wkłada poeta w stworzenie utworu.
Przepisany, przerobiony,
wypłynie dopiero na powierzchnię
świata marzeń.
To pamiątka, lecz ich czas jest policzony.
Nie liczą się.
Liczy się gotowy utwór wpisany
do zeszytu.

Moje rękopisy zostały spalone.
Spłonęły na stosie zapomnienia.
Wydały ostatnie tchnienie, ostatni oddech
i rozpłynęły się w powietrzu jako dym…
A słowa razem z nimi.
Pozostała z nich tylko garść popiołu.
To samo stanie się z każdym innym rękopisem.
Także z tą.
Piękną, ale na brudno.
Zapisaną
Kartką
Papieru.

23/24/.07.2003

autor

dawidny

Napisany: 2003-01-23 Dodano: 2016-11-19 11:16:38

Ten wiersz przeczytano 526 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Biały Klimat Rozmarzony Tematyka Sztuka

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie