Romansowe /przy/powieści
gdy brak swobód wokół ściele
smutek w sercach chce się mościć
wybierzmy się na wędrówkę
do poetów naszych w gości
tam przy stołach na bogato
sam Wyspiański nie omieszka
strawą przednią nas uraczy
choć bez łyżki i widelca
a gdy będziesz zbyt swawolny
by fasonu nie utracić
przebądź szybko na stronice
do drugiego z wielkiej braci
tam w cud-spokój łon natury
wstężne swoje kroki poczyń
gdzie krainą "ciche grusze"
siedząc niechaj niosą nogi
17.04.20
Komentarze (18)
czyta się przyjemnie i płynnie
z podobaniem wiersza
miłego dnia życzę :)
Dziękuję serdecznie za odwiedziny i słowa Kropla47 i
Gminny Poeta:) Podałam datę napisania wiersza, powinna
podpowiedzieć.
Miłego piątku Wam życzę:)
Ładny wiersz... Pozdrawiam:)
Gładko i miło, choć w pierwszym wersie nie mogę
odnaleźć podmiotu który by powiedział kto jest sprawcą
tego braku swobód i smutku moszczącego się w sercach.
Jeśli bym ja to pisał to zapewne bym tego zbira ukazał
w miejscu słowa wokół. Ale to jest Twój wiersz i nie
przejmuj się moim zdaniem. Ogólnie na tak pozdrawiam z
uśmiechem:)))
Dziękuję serdecznie wszystkim gościom za słowa...:)
Miłego, udanego dnia Wam życzę:)
Owa gościną rozbudziłaś wyobraźnię czytelnika.
Ładny wiersz.
Pozdrawiam
Marek
Ja jednak wolę prozę na wysokim poziomie,w której
często natrafia się na poezję.
Piękna. poetycka podróż. Pozdrawiam :)
Pomysłowy ze wskazaniem codziennych problemów.
z przyjemnością przeczytałam- gościnne są stonice
poetów.
Ciekawy wiersz, z pomysłem...
Też lubię wędrować po poetyckich stronach, np. Pana
Miłosza,
pozdrawiam z podobaniem, Rozalko :)
Przy lekturze dobrej poezji
zapominamy o naszych smutkach
i otaczajacej nas rzeczywistości.
Podobamisię.
Pozdrawiam niedzielnie
Z przyjemnością przeczytałam :)
Ooo jak pięknie.
Z przyjemnością przeczytałam :)
.
Też lubię poetyckie wędrówki po stronicach tomików
naszych klasyków... Pozdrawiam Cię serdecznie Rozalio
:)