ROSA I LIŚCIE
Ciągle Tobie....
Cicho spadają liście na ziemię
Rosa je zwilża zimnymi łzami
Jesień maluje smutkiem przestrzenie
Brązem podszycie parkowe plami
A serca nadal biją swym rytmem
Równym, miarowym, wciąż niezmienionym,
Tak... ciągle tęsknię. Pewnie znów przyjdę
w miejsce pamiętne pod starym klonem
Do zdjęcia Tośki Magiery: http://nasza-klasa.pl/profile/14162820/gallery/192 W części więc i Jej dedykowany.
autor
Andrzej Trzebicki
Dodano: 2009-11-11 02:07:54
Ten wiersz przeczytano 618 razy
Oddanych głosów: 13
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (10)
Po starym klonem ona będzie czekała....
W dłoniach tuląc słowa Twojego wiersza...
A wtedy smutna jesień nie przeszkadza...
I ta miłość taka sama, jak ta pierwsza
Marzenia i tęsknoty-nasze dusze wzruszają
ładnie
a co na to Tosia bo mi się podoba ...:)
Wiersz pełen tęsknoty i miłych wspomnień...podoba mi
się :)
choć jesień puka do drzwi wspomnienia wracają i
przenosimy się choć na chwilę w przepiękne miejsca...
Tośka Magiera się ucieszy , że dziś dla niej piszesz
wiersze.
Poplamione poszycie parku ,niechby wreszcie rozjaśnił
śnieg.Marzę już o tym.Buro,szaro i ponuro,do tego
zgnilizna,okropność.Wiersz taki ,jaki lubię.Pozdrawiam
ciepło.:)
Kupuję "przestrzenny smutek"Ale w twoim
rytmicznym,dobrze zrymowanym wierszu więcej tęsknoty
niż smutku.Pozdrawiam.
Marzenia i tesknoty,,,dusze wzruszaja,,,
Twoja samotnosc,,,ku gwiazdom ulata,,,
i tam szuka pocieszenia,,,refleksyjny
ciekawy wiersz,,,pozdrawiam z daleka.
nocny Andrzej:))ładny wiersz...pozdrawiam serdecznie.