ROZCZAROWANIE
opuścił go dar tworzenia
godzinami zbierał myśli
lecz nie potrafił nadać
im mocy i ciepła
zagubił klucz do słów
resztkami namiętności
gorączkowo malował
obrazy swego życia
gdy pojął że nie ma
w nich duszy
do jego wierszy
zakradł się smutek
autor
zdzisław
Dodano: 2009-01-24 00:09:31
Ten wiersz przeczytano 4561 razy
Oddanych głosów: 39
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (20)
Nie zmuszony jak „powrót” do czytania
wiersza ale z własnej woli i ciekawości poznawczej
czytam Paulo Coelho i Fryderyka Nietzsche. Jednak do
ich myśli na temat duszy (co pewnie
„powrót” się zmartwi) nie zamierzam się
stosować.
A ja myślę,że ta dobra wróżka,Wena, także ma prawo od
czasu do czasu odpocząć.Autor powinien jej to
umożliwić i nie dąsać się ani smucić na jej
brak.Wiersz melancholią napisany.
uderza ten wiersz zalewając w smutkiem:)))poz.
Rozczarowanie samym sobą, już świadczy o duszy twórcy.
Rzadko zaglądam na tę stronę i naprawdę nie zauważyłem
innego wiersza, który przemówiłby sensem samo
istnienia. W Twoim go odnajduję. Temat nadaje się do
dysputy.
Ciekawy wiersz.Czasem jesteśmy rozczarowani, niemal na
każdym polu zycia.
Czesto przez smutek nie potrafimy zbudowac z naszych
slow wlasciwych obrazow oddajacych nasz stan
ducha.Trafnie napisane.
Jeśli nawet przez moment rozczarowujesz się sobą,
to znaczy, że myślisz. To chwilowe wstrzymanie
oddechu, by potem z nową pasją tworzyć i cieszyć się
życiem.
ale takie stany maja to do siebie, że niespodziewanie
przychodzą i niespodziewanie znikają:))
wiersz pelen melancholii, co nie tak, kiedy smutek
zakrada sie do wersow, a moze warto je ozywic?
zielone, tak konieczna zielen ozywi slowa i przyniesie
nadzieje
Nawet jak czasem zakradnie sie smutek..to trzeba pisac
i bedzie lzej ...ja tak robie i dlatego tu jestem.
Smutno się zrobiło - jednak chyba Ty klucza nie
zgubiłeś - uśmiechnij się!
samo zycie nie zawsze jest wesole wiec i takie wiersze
byc musza a nad Twoim sie zamyslilam
Ciekawy wiersz... Dlatego wiersze trzeba pisać z
duszą... Mądrość z Twego wiersza bije...
Zgadzam się z komentarzem Barbary Panikarczyk, róbmy
to co nam wychodzi dobrze.
przejmująco szczery żal poety na brak weny ... tak też
musi być w życiu, abyśmy odróżnili i cenili dobre dni
:)