Rozmowa

promienie słońca jeszcze lśniły
na twej twarzy
gdy ciepły deszcz
z twoich oczu
rozmyć chciał wyryte
w pamięci obrazy

przejść chcieliśmy jak przez próg
tam gdzie nowe dni
gdzie życie plącze nitki dróg

i chociaż wcale nie miałem ochoty
nie tyle rozmawiać
co myślami wracać
do tamtej przygody
to trudno było nie wspomnieć
o burzy gradzie zielonych polach
przecież tam stała się
nasza historia

mówiłaś że boli że braknie że trzeba…
i tak jak Chrystus
który na krzyżu drewniane
rozpina ramiona
czyniliśmy wspólny rachunek
sumienia

ja cóż
mówiłem że piszę marzę
i na szalach dni
swoje życie ważę

gdy zamykały się już drzwi nocy
i świt do okien zaglądał
twój cichy szept ciągle jeszcze
słowa w warkocze
zdań plątał

i chociaż czas
tamte dni
w mgłę przeszłości schował
wciąż jeszcze brzmi
w moich uszach
ta cudna rozmowa

autor

michalski

Napisany: 2004-08-30 Dodano: 2007-04-08 00:30:11

Ten wiersz przeczytano 894 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Rymowany Klimat Optymistyczny Tematyka Przygoda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie