Wiersze SERWIS MIŁOŚNIKÓW POEZJI GRUPA AUTORÓW BEJ

logowanie
Zaloguj
Nie pamiętasz hasła?
Szukaj

Rozmowa z Pianistą

Krótka była nasza rozmowa,
zwarta,rzeczowa i niedokończona.
Jedno uderzenie w klawisz,
jedna gama,jeden pusty dżwięk.

Pytam pianistę jak grać,
by wytworzyć paletę barw życia?
Odpowiedż pada jednoznaczna tylko,
graj miarowo jak serce podpowiada.

Ileż w tym jest kurtuazji,
ileż różnorodnej w niej tonacji?
Ubrany w czarny smoking,
nasz pianista od każdej muzyki.

Rozsyłasz nuty melancholii,
utulasz serce rytmem mazurka.
Dusza twego fortepianu wciąż żyje,
by nieustannie kołysać melodią.

Jeszcze jeden ton, jedno brzmienie,
wstajesz i brawa słyszysz dookoła.
Nie ma pytań, nie ma odpowiedzi,
tylko fortepian jeszcze zewsząd woła.

Pokrył go już stary kurz,
klawisze też straciły swoje brzmienie.
Dziś już nie zagra na nim nikt,
i muzyka odeszła też w zapomnienie.

autor

Piotrek40

Dodano: 2008-10-19 11:39:00
Ten wiersz przeczytano 758 razy
Oddanych głosów: 9
Rodzaj Nieregularny Klimat Melancholijny Tematyka Sztuka
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
zaloguj się aby dodać komentarz »

Komentarze (3)

alegoria alegoria

piękny tekst ,to "w duszy gra"...pozdrawiam ciepło...

Eurydyka12345 Eurydyka12345

Wiersz w temacie dojrzały, napisany zapewne pod
wpływem współpracy z muzykami.Tematem autor porusza
wnętrze, duszę, która gra jak pianista,kołysząc
melodią w różnorodnej tonacji.Wiersz
nieregularny,melancholijny.Autor zmienił styl pisania
in plus.

Eloise Eloise

Pianista, jak życie, a serce jego wyznacznikiem.
Wiersz niebanalny, refleksyjny.

Dodaj swój wiersz

Ostatnie komentarze

Wiersze znanych

Adam Mickiewicz Franciszek Karpiński
Juliusz Słowacki Wisława Szymborska
Leopold Staff Konstanty Ildefons Gałczyński
Adam Asnyk Krzysztof Kamil Baczyński
Halina Poświatowska Jan Lechoń
Tadeusz Borowski Jan Brzechwa
Czesław Miłosz Kazimierz Przerwa-Tetmajer

więcej »

Autorzy na topie

kazap

anna

AMOR1988

Ola

aTOMash

Bella Jagódka


więcej »