Rozpacz filozofa

pamięci księdza profesora Józefa Tischnera

Siedzi Józefek- puka się w głowę i próbuje myśli wydobyć.
Mędrol z Łopusznej...
O, gardełko Józika boli- czy to tak miało być?
Chrypa, głos więźnie w krtani.
Ból, szept, bezgłos.
Cichy płacz biednego filozofa…
A jednocześnie niesamowita mądrość.
Cisza w bezgłosie.
Nikt nic nie rozumie, a Józefek dalej płacze…
Dużo mądrości było w Józefkowej główce.
Lecz nie każdy o tym wie…

autor

Stefa1932

Napisany: 2015-01-22 Dodano: 2015-12-22 17:18:50

Ten wiersz przeczytano 417 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Biały Klimat Refleksyjny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie