Rozstanie

Wzdychamy, szeptami zniewoleni
W ciszy oddechów, samotnych tchnień.
Gdzie dotyk snuje nić światłocienia
Gdzie ciemność niesie spokojny sen.

Bo gdy nas razem tutaj zabraknie
Splecionych myśli, wspomnień z przed lat
Zniknie, upadnie, w pył się zamieni
Echo nas samych... i moja łza

Nienasyceni swą obecnością
Czułością zmysłów, ich surowością
świt przeklinamy, chwilę próbując
zamknąć w wieczności, pozostać sobą.

Nieposkromieni w wiecznym doznań głodzie
Ronimy łzy niewinne i czyste
W trybach maszyny gorączki i lodu
Blask naszych spojrzeń,rozstanie...

...już bliskie...

autor

Eliandir

Napisany: 2005-10-25 Dodano: 2005-10-26 14:06:44

Ten wiersz przeczytano 503 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Bez rymów Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie