Ruiny

To nie jest ucieczka.
Raczej jej koniec.
Ślepa uliczka.

A tam

Poszukiwacz Zapomnienia
wreszcie je znajduje.

Kwiaty wygnańców
więdną
wcześniej nie wydając
żadnych owoców.

Pusta droga
bez początku
ale z końcem.

Płaczące Słońce
zachodzi
by już więcej nie wstać.

We mgle na bagniskach
zgasły
wszystkie błędne ogniki.
Przypadkowy Znawca Dusz
zasypia w swej mogile.
Księżyc znika.

Krzyk Umarłej
Śpiewającej o Swej Śmierci
milknie.

Zimny spokój.

Wyrzutek znajduje kres
kończy się jego banicja.

A
Mała Zagubiona Dziewczynka
znajduje wyjście
z ciemnego lasu.

W ogólnym rozrachunku
każde z nich
na zawsze
pozostaje Nikim.

autor

Iskierka90

Napisany: 2009-09-19 Dodano: 2010-04-21 23:38:13

Ten wiersz przeczytano 821 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Bez rymów Klimat Smutny Tematyka O brzydocie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie