Rumpelstiltskin

Ludzie wciąż mówią, plotąc głupoty.
Język swój strzępią, gdyż ktoś tam słucha,
rodząc demony, czasem wymioty,
lub mętlik w głowach i bóle brzucha.

A słowa płyną jak wartka rzeka,
w tym niewidzialna ich kipi siła.
W końcu niewielu prawdy docieka,
wszak tak w pociągu baba mówiła.

Że będzie zimno, bo węgla zbraknie
i chleb kosztować musi trzy dychy.
Każdy ciekawych sensacji łaknie
i lęk go skręca o pełność michy.

Cukru nie starczy, mąki i masła.
Trzeba wojenne zrobić zapasy,
gdyż świeczka rządu ostro przygasła,
pisał tak słynny redaktor z prasy.

Za wszystkie plusy rządu już czaka
„cela plus”, która uśmiech im zgasi.
Tylko tam ścisk jest, trzeba poczekać,
aż po amnestii wyjdą już nasi.

Myśmy kulturą i demokracją.
Dla Ukrainy miseczką żuru.
Dla dzieci, matek ciągłą laktacją.
W końcu tak mówi nasz wielki GURU.

Ten co lśni niczym w ciemności świeca.
Każdego kocha bez cienia złości.
Co chcesz, ci zawsze chętnie obieca
i mówi tylko mową miłości.

Śmiało do celu mknie, bez urazy.
Nic go nie może w boju powstrzymać.
W końcu obiecać przecież dwa razy,
to jest to samo, co raz dotrzymać.

Wczoraj na kościół atak przypuścił,
dziś wytłumaczy wam co jest święte.
Dziurki nie zrobi, a krwi upuści
i ma tak oczy słodko zawzięte.

On wszak da wszystkim równo po trosze,
jeśli wesprzecie to słodkie ego.
Pracę do śmierci z marne grosze,
tylko oddajcie swój głos na niego.

autor

Gminny Poeta

Napisany: 2023-03-28 Dodano: 2023-03-28 16:42:52

Ten wiersz przeczytano 661 razy

Oddanych głosów: 14

Rodzaj Rymowany Klimat Ironiczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie