O RYCERZYKU ZGUBIONYM WE WŁOSACH

Dwugłos: Mateusz Majcher - Rycerzyk (R), który zaczyna pierwszą zwrotkę, Elena Bo - Królewna, zwrotka druga...

R
W kraju dalekim dość - gdzie Bóg nie zagląda,
żył sobie rycerzyk- co chciał być twardzielem.
Władał mieczem bez ostrz, jeździł na wielbłądach,
objeżdżał swe włości - leniwie w niedzielę.

I nagle tak z rana - O fatamorgana!
Wyrosła mu baszta, na metr grube mury,
w oknie białą chustką machała niewiasta.
Widać tylko rączkę z długiemi pazury.
R
I myśl przyszła szybko wędrowcowi w zbroi,
co pod basztę dzisiaj zajechał przypadkiem
- takiemi pazury bym chętnie dozbroił
moją rycerzyka na trofea siatkę.

Panna wciąż machała chustką śnieżnobiałą,
też pochlipywała zwiedziona nadzieją,
że zjawi się wreszcie ten na białym koniu
(myśl jej nie powstała o tym zgarbaceniu).
R
Rycerz spojrzał ostrzej - i dostrzegł niewiastę,
chyżo żwawo chustą trzęsącą przewściekle.
Zrazu ciąg fantazji i możliwych następstw,
przeszedł mu przez głowę - zagrażając piekłem.

A ona? Cóż ona, przecież białogłowa.
Na dole nie koń stał, jeno ten garbaty.
Jednak z braku laku już była gotowa,
wiele lat tak czeka - może jest kumaty.
R
"zrzuć jakiś kłąb włosów, może kawał szmaty,
ja się po tym wespnę - ku twemu okienku.
Wspinając się powiem - jaki żeh bogaty,
będzie czas dla nóg twych - by zdążyły zmięknąć.

I tutaj królewna myśl szybką podjęła,
że dobrze by było mieć rycerza blisko.
Długi pukiel włosów przez kraty wcisnęła,
zanim Wiedźmin wróci i straszne smoczysko.
R
"Smoczyska się nie bój" - szepce on w pół drogi.
" Mam dlań konkret capa, co ma w środku siarkę.
Wiedźminowym strachom wnet wyrosną rogi,
łatwo udobrucham radzieckim zegarkiem ".

Królewna choć zrazu dość sceptyczna była,
szept ten usłyszała zerkając zza kraty.
Korona na głowie sierpem migotała
- rycerzyk niewielki, jednak w myśl bogaty.
R
Z myśli niewłaściwych szybko rozkułaczym
Rycerza w szeregi rewolucja wchłonie.
Wielbłąda ubijem - żeby mi nie kłaczył
Kawalir na szańce - z myślą o mym łonie.

I tutaj natychmiast problem się pojawił,
bo nawet nieważne te Wiedźmina rogi.
Rycerz nie pokonał też żelaznej kraty,
ona jeszcze dźwiga tytanowe boody.
R
Tę skomplikowaną sytuację dziwną,
pogłębił wnet łopot skrzydeł wielkosmoczych.
Wrócił smok nim Rycerz palcem w bucie kiwnął,
dając grunt straszliwy katastrof proroczych.

Wnet zaraz Królewna pukle włosów wciąga,
na których rycerzyk dość niesfornie zawisł.
Smok okiem krwiożerczym więzienie ogląda,
tylko nierozważny miałby jakiś zamysł.
R
Zobaczył wielbłąda u podnóży wieży!
Smok po ziemi sunąc wzrokiem swym skwapliwym
- "nie no w to mi kurka nikt już nie uwierzy,
tak oto się kończy eksperyment z piwem".

Wielbłąd nie testując smoka alkomatem,
czmychnął zaraz w krzaki, które rosły blisko.
Królewna we włosach schowała rycerza,
udając, że je czesze więc spłynęły nisko.
R
Rycerz trochę zgłupiał - bo nie tak iść miało.
Stracił już wielbłąda - a sam gdzieś na wieży,
trzyma się krat w oknie - jakby tego mało,
owinięty włosiem ciężkim od łupieży.

Ten łupież opada, tak jak płatki śniegu,
zacierając ślady bystrego wielbłąda.
Smok wprawdzie na kacu mógł w to nie uwierzyć,
lecz z Wiedźminem sprawa już tak nie wygląda.
R
Wiedźmin po treningach jest piwoodporny,
lubi grać twardziela na biesiadnych stołach.
Wraca prostym krokiem z humorem wybornym
"co tu kurła - Litwa? - że mnie nikt nie woła? “
c.d.n.

autor

Elena Bo

Napisany: 2021-07-26 Dodano: 2021-07-26 19:39:49

Ten wiersz przeczytano 3591 razy

Oddanych głosów: 28

Rodzaj Bajka Klimat Wesoły Tematyka Fantastyka

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie