Rządzi się własnym prawem
Wciąż wracam do dawnych wspomnień
myśl szuka śladów przeszłości
w zapachu porannej kawy
topię wczorajsze smutki
Tęsknota drąży umysł
zadumą otula czoło
kokardą życiowych zmagań
zaplata srebro we włosy
Pisząc scenariusz jutra
zaczynam nowy dzień
A czas upływa
rządząc się własnym prawem
autor
renia
Dodano: 2022-05-28 20:28:39
Ten wiersz przeczytano 777 razy
Oddanych głosów: 9
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (8)
Witaj
No tak życie swoje, a my wciąż tęsknimy i zmagamy się
z czasem.
Serdecznie
Piękny, refleksyjny wiersz.
Są tu wspomnienia, tęsknota,
nadzieja.
Pozdrawiam serdecznie :)
Czas to wymagający nauczyciel...
Pozdrawiam
Wymowna tęsknota...dobrze, że czas goi rany :)
Pozdrawiam ciepło :)
Tęsknota bywa trudna, ale czas goi rany i zgodnie z
jego prawem,
one się zabliźniają, choć czasem długo.
Pozdrawiam serdecznie :)
a może to i dobrze, że czas rządzi się własnym prawem,
bo co by było gdyby ludzkim się rządził??
a jeśli ludzkim to czyim - putinowskim np., czy
dżobajdenowskim? a może po - pis-owskim???
Dobry, ciekawy wiersz. Niech się rządzi, oby tylko
dobrze rządził. Pozdrawiam.
to dobrze, że czas rządzi się własnym prawem. Że goi
rany.