rzeka

rzeka życia
nasze odbcia
do morza przeżyć
juz dawno zaniosła

a na mnie już czas
teraz ja
z łodzi mojej
wysiadam i bagaż
wspomnień
niczym prowiant
zabieram

tam Piotr,
przewodnik
mój nowy
czeka dostojnie

gdy ja
choć wiem,
że nie chcesz
proszę wiatr
wszechmogący
by żagiel
łodzi twojej
jak najdłużej
otulał

odpływasz
a ja wciaż
czuję zapach
kwiatu,
który we włosy
twoje wetknięty
słów przysięgi
naszej był świadkiem
i miłości wyznania
pieczęcią

autor

arrandion

Napisany: 2005-03-10 Dodano: 2005-03-10 22:19:23

Ten wiersz przeczytano 429 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Bez rymów Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie