Salvadora. Statek do ziemi...

mayflower. octo-masztowiec. wzrokiem po pustkowiu.
dla marynarzy, dzielących podmuchy na gasnące świeczki.
dla resztek słów-ławic, z trudem łapane w siatki powietrze.

siła przyciągania horyzontu. oddech przy oddechu.
w płótno, strzępy melodii syren. hipnotyczne pieśni,
nawołujące do buntów niewidzialnych załóg.

dzieci mniejszego boga. zagubine, purytańskie -
jutowe worki. chroniące przed światłem i wolnością
galeony pielgrzymów. dotarliśmy. do schyłku rozmowy.

ścigają nas niewypowiedziane myśli. pantery śnieżne i
zagrożone gatunki dobrego wina. veritas w milczeniu.
sezon popiołów, z oczekiwania na odkrycie nowego lądu.

budzimy się z solą na ustach, w zamkniętej przestrzeni.
wycieńczeni wypatrywaniem szkła na wodzie.
w butelkach tylko niedoręczone wiadomości;

otoczeni morzem, jesteśmy perfekcyjnie skończeni.

autor

Kornelius

Dodano: 2010-02-25 11:34:29

Ten wiersz przeczytano 502 razy

Oddanych głosów: 10

Rodzaj Bez rymów Klimat Smutny Tematyka Sztuka

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie