Sama nie wiem...
Zachowuję się jak dziecko
które musi dotknąć
rozgrzanego żelazka
żeby zrozumieć co to
ból
wciąż lecę do światła
przecież słońce jest takie
piękne
przypalam skrzydła
na szybie gwiezdny pył
rozpłaszczony kolorowy
motyl
autor
Alodia
Dodano: 2011-01-28 13:55:32
Ten wiersz przeczytano 1204 razy
Oddanych głosów: 10
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (8)
Spodobał mi się bardzo...czasem właśnie tak postępuje
i tak się czuję jak motyl z przypalonymi ciekawością
skrzydełkami :)
"Żeby coś się zdarzyło..żeby mogło się zdarzyć..i
zjawiła się miłość - trzeba marzyć..Zamiast dmuchać na
zimne..na gorącym się sparzyć..." :).. M.
Nie mi oceniać, zostawiam plusa :)
Mi się podoba:)
kazdy z nas uczy sie na wlasnych blędach....tylko
wtedy poznamy jak smaukuje porazka.
Myślę, że takich jak Ty jest wielu. Taka metoda to
najlepsza szkoła życia. Ciekawy wiersz. Pozdrawiam:)
no tak, niby wiadomo, że będzie boleć, ale człowiek
chce, musi sam doświadczać... ciekawy, refleksyjny
wiersz
w pierwszej trzeci wers wg.mnie niepotrzebny.
dalej:wciąż lecę do światła - gwiazdy...?
nie każde światło to gwiazda , zatem do poprawki, to
z przypalonymi skrzydłami ...sama nie wiem (czytaj:
oklepane)...pozdrawiam i głos mimo wszystko na...
szczęście?