samobójstwo

drżącym palcem stukam
w zamknięte drzwi twoje
moją duszę sęp rozdziera
w oddali słyszę wołanie o pomoc

lecz nie mogę nieść pomocy
bo sama jej potrzebuję

jestem w szklanej pułpce
z której nie ma wyjścia
poza małym oknem
wiodącym w przepaść

nigdy nie ośmieliłam się skoczyć
szoda życia

lecz teraz czujac ciepło na twarzy
szybuje w dal nieznaną
czuję jak wyrastają mi skrzydła
czuję się wolna

lecz po chwili
już nic nie czuję

tylko zapach
smierci

sobie...nikt inny nie zrozumie

autor

zwykła

Napisany: 2002-03-18 Dodano: 2006-10-14 21:12:02

Ten wiersz przeczytano 664 razy

Oddanych głosów: 10

Rodzaj Biały Klimat Pesymistyczny Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie