Samobójstwo sir Stephena

Sir Stephen Peary, książę krwi
Śmierć żony przeżył, zatem
Chciał padół łez opuścić i
Też rozstać się ze światem.

Na Most Londyński wjechał, by
W nurty Tamizy skoczyć,
Lecz uznał, że to sposób zły,
Bo mógłby się przemoczyć.

Więc mężnie brzytwę ujął w dłoń
„Tak się pozbawię życia!
Lecz... zaraz, zaraz... Boże broń!
Zakrwawiłbym obicia.”

Wyjął rewolwer z biurka i
Już mówił „Do widzenia!”,
Wtem się w łeb stuknął. „Przecież mi
Nie dali zezwolenia!”

Poszedł do kuchni. Nie by trud
Podpatrzyć gotowania.
Chciał się struć gazem, ale smród
Był nie do wytrzymania.

„Więc trutka w winie i do dna!
I z życiem już porządek...
Ale trucizna szkodzi na
Wrażliwy mój żołądek...

Sznur nie pasuje do mych sfer,
A wstręt mam do płomieni...”
Więc postanowił biedny sir
Powtórnie się ożenić.

A dzisiaj z perspektywy lat
Powtarza nieraz smutny:
„Kto mi pokaże sposób nad
Ślub – długi i okrutny?”

Zwracam uwagę, że bywają też udane związki. Np. ten, po którym sir Stephen czuł tak głęboką żałobę.

autor

jastrz

Napisany: 2022-08-13 Dodano: 2022-08-14 00:00:00

Ten wiersz przeczytano 891 razy

Oddanych głosów: 24

Rodzaj Rymowany Klimat Wesoły Tematyka Na dzień dobry

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie