Samolot do Brukseli

Raz rzekł Prezydent do Premiera:
„Samotność bardzo mi doskwiera,
Samolot wszakże bardzo wielki,
Polećmy sobie do Brukselki”.
Spojrzawszy z dołu aż do góry,
Bo mikrej przecież jest postury,
Pomyślał: „Może mi odpowie”;
„Masz dobry pomysł bracie w głowie”.
Lecz ten niestety odpowiada:
„Nam latać razem nie wypada”.
Posmutniał mniejszy i się wkurzył;
„Nie będzie wspólnej więc podróży”.
Że bardzo chce brat wszystko wiedzieć,
Większego zmusił odpowiedzieć,
Pytanie jedno mu zadając,
Odpowiedź chyba wcześniej znając.
„Dlaczego twa decyzja taka?
Pomagać winien ptak dla ptaka”.
I chociaż są z jednego stada,
Riposta jednak taka pada:
„Niestety miły mój kolego,
W obliczu jednak najgorszego,
A gdzie że moje jest odbicie,
Zaś wy się wcale nie różnicie”.
Aż obaj w końcu polecieli,
Oddzielnie jednak do Brukseli.

autor

Skaut

Napisany: 2008-10-17 Dodano: 2008-10-18 00:05:15

Ten wiersz przeczytano 1672 razy

Oddanych głosów: 50

Rodzaj Satyra Klimat Wesoły Tematyka Polityka

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie