Samotna
Smutna, otula ją tęsknota,
bezbronna w chłodny poranek,
zziębnięta melancholią -
nie chce już iść w nieznane?
Rozgląda się dookoła,
na chwilę się zatrzymuje,
by poznać, co jest przed nią -
dramat, czy już ratunek?
autor
zofia dyderska
Dodano: 2015-02-08 23:46:50
Ten wiersz przeczytano 1739 razy
Oddanych głosów: 32
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (32)
Pięknie! Dziękuję! Miłego dzionka! I niech będzie dla
Niej ratunek!:)) Gabi
Świetny wiersz.
Pozdrawiam cieplutko:)
piękny wiersz
Świetny :)
piękny, życiowy przekaz o samotności w oryginalnej
mini:) Pogodnych Świąt Wielkanocnych Zofia!
Smutny, ale piękny wiersz. Pozdrawiam.
Dobrze ujęta wartość samotności, w której prześwituje
nadzieja dopatrywana w ratunku. Ciekawy wiersz.
Pozdrawiam:)
Bardzo smutne
Świetna miniatura mimo smutnego klimatu. Pozdrawiam :)
podążać śmiało trzeba do przodu
nic że w niepewne oraz w nieznane
bo tam spotkamy mimo zawodu
to co od góry dla nas jest dane...
pozdrawiam pięknie:)
No bo ile mozna...ehhh. pozdr
Samotność to największe draństwo jakie nas spotyka
pozdrawiam cieplutko:)))
I teraz tylko, zeby znalazl sie ktos, kto ta dlon
wyciagnie, ladnie choc smutno..
Piękny wiersz, aż ocieka bólem i niemocą. Pozdrawiam
autorkę:-)
Bardzo ładny.