Samotne drzewo
Samotne drzewo pośród łąki,
Co z niebem tylko cicho gada.
I swoje bóle i tęsknoty,
Bogu i chmurom opowiada.
Rośnie tam samo, opuszczone,
Przez braci wszystkich, siostry
wszystkie
I tęskni wiecznie za miłością
O której chmury mówią mgliście.
I czeka ciągle wiosną, latem.
I zimą mroźną nawet czeka.
Może mu kiedyś wiatr przyjaciel
Przywieje miłość gdzieś z daleka?
I chociaż ciągle wicher wieje,
Przenosząc nowych nasion krocie.
To żadne z drzew tam nie chce rosnąc,
By ulżyć jemu w tej tęsknocie.
autor
Augustyna
Dodano: 2016-03-31 08:57:53
Ten wiersz przeczytano 1984 razy
Oddanych głosów: 19
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (22)
Pięknie i smutno zarazem,
świadczy o Twojej dużej wrażliwości
Augustynko.
Pozdrawiam serdecznie:)
Wprowadził mnie z stan melancholijny , pieknie
smutne charakter Piotrusia pana bez względu na płeć
Dobry wiersz może się podobać
Pozdrawiam
Piękny wiersz w smutnym klimacie...
'przez braci i siostry wszystkie'
wers pozbędzie się ogona ;) podobnie
'żadne z drzew nie chce tam rosnąć'
Serdecznie pozdrawiam.
ładny wiersz:)
Pięknie..
bardzo ładny wiersz - niezwykle obrazowy - wspaniała
symbolika samotnego drzewa.
Myślę że to drzewo już nie jest samotne, od dnia kiedy
powstał ten wiersz.
Rośnie tam samo i czeka z tęsknoty powoli umiera ..
ale jest na miłość nadzieja ..
piękna tęsknota. pozdrawiam.
Ładna melancholia. Samotność bywa smutna...i ta
tęsknota za odrobiną uczucia.
Dziękuję za odwiedziny u mnie i ciepłe słowa.
Pozdrawiam serdecznie :)
Jak długo nie widać miłości, znaczy, że jest wielka i
dlatego zbliża się powoli :)
Pięknie dziękuję wszystkim za odwiedziny i komentarze.
Pozdrawiam Augustyna
Piekna metafora samotnosci, drzewa maja w sobie sile.
Serdecznosci.