Samotne drzewo
Samotne drzewo pośród łąki,
Co z niebem tylko cicho gada.
I swoje bóle i tęsknoty,
Bogu i chmurom opowiada.
Rośnie tam samo, opuszczone,
Przez braci wszystkich, siostry
wszystkie
I tęskni wiecznie za miłością
O której chmury mówią mgliście.
I czeka ciągle wiosną, latem.
I zimą mroźną nawet czeka.
Może mu kiedyś wiatr przyjaciel
Przywieje miłość gdzieś z daleka?
I chociaż ciągle wicher wieje,
Przenosząc nowych nasion krocie.
To żadne z drzew tam nie chce rosnąc,
By ulżyć jemu w tej tęsknocie.
autor
Augustyna
Dodano: 2016-03-31 08:57:53
Ten wiersz przeczytano 1989 razy
Oddanych głosów: 19
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (22)
Obrazowo o samotności i tęsknocie w rytmicznym
wierszu. A może zmienić tyt na "Oczekiwanie" lub inny,
aby uciec przed powtórzeniem w pierwszym wersie?
Miłego dnia.
ładnie i bardzo obrazowo :-) przyjemnie się czyta i
odbiera sugestywnie :-)
Przepięknie napisany dziewięciozgłoskowiec z dobrym
rymem, moje klimaty, pozdrawiam:-))
Ładny wiersz
Bardzo ładny wiersz.
Witaj Augustyno - mimo,że najlepszym przyjacielem
niebo, dobrze mieć prócz niego przyjaznych sobie
- nie tak wysoko! :)
Dzięki za wizytę u mnie
To może tam pójdę i je przytulę?