Samotne prowadzę z tobą rozmowy

Łączność duchowa jest skarbem

Samotne prowadzę z tobą rozmowy
Ku tobie biegnę

Gdy czytam Twoje słowa, które płyną jedwabną wstęgą
a ja trzymam jej koniuszek w błękicie
to sobie myślę, czy jawa, czy śni mi się

Mam wtedy wrażenie jakbym stał miedzy konarami jabłoni i
wybierał z pośród nich, tylko te o szlachetnej woni
Każde twoje słowo pachnie soczystym owocem ukrytym w sianie
wyjmuje je, do ust przykładam, uczuciu oddać nie jestem w stanie

Szuflada gdzie schowane są twoje owoce rozsiewają aromaty
są tak silne jakby wystrzeliwane były ku mnie z armaty
Łapię je w dłonie i przytulam całym sobą do siebie
Wtedy wiem ,ze jestem między obłokami w niebie

Po bezdrożach samotnie prowadzę ciche z tobą rozmowy
słowa łączą się wzajem i przytulają się nasze głowy
Zapach twoich włosów mnie całkowicie rozbraja
Śpiewam w sobie miłosne pieśni wiosennego maja

Wyznajemy sobie w tej bezdrożnej samotności przyrzeczenia
Ze poza naszą miłosną przyjaźnią nic innego już nie ma
Jest tylko wstęga delikatna z muślinu w zielonej barwie
zieleń, oznacza wiosenną miłość tak naprawdę

Życie nas splotło w pięknym kwiatowym wianku
pachniemy miłosnym uczuciem w każdym dniu poranku
Jesteś ukochana dziewczyno daleko za niebieską wodą jeziora
Czas mi do ciebie śpieszyć, już tego jest pora
Biegnąc będę do ciebie po jedwabnej wstędze
Zacznę już dziś oby jak najprędzej
Biegnę.

Autor:slonzok
Bolesław Zaja


Łączność duchowa jest skarbem

autor

slonzok

Napisany: 2017-06-16 Dodano: 2017-06-16 19:18:16

Ten wiersz przeczytano 435 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Rymowany Klimat Romantyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie