Samotni we dwoje
Ludzie się śmieją tańczą bawią
I człowiek się człowiekiem cieszy
Są tacy co się w smutku pławią
Własna samotność ich nie śmieszy
Mija im życie na pogrzebie
Który trwa dzień za dniem przez lata
Oni wciąż torturują siebie
Życie upływa im na czatach
I śledzą skrycie swoje czyny
Choć język mowy zapomina
Nienawiść rodzi się z przyczyny
A z winy rodzi się przyczyna
Której się już doszukać trudno
Bo krople sensu wyschły z czasem
A oni ciągną walkę żmudną
I zamykają drzwi z hałasem
Zamknęli serca na trzy spusty
Pozamykali swe pokoje
Pod jednym dachem dwaj oszuści
Naprawdę o nic toczą boje
Szkoda tych lat i tej miłości
Która świat ludziom piękny czyni
Kiedy w dwóch sercach się rozgości
Ta niepojęta cud - sprawczyni
Komentarze (12)
samotni we dwoje...i ja myślę, że dużo jet takich par
na świecie..trafne spostrzeżenie
Dobra treść i prowadzona w pięknym rytmie; rym 1-3 -
2-4 utrudniał zapewne pisanie lecz - znacznie-
polepsza odbiór; jednym zdaniem: sensownie i dobrze.
Najpierw miłość, a potem nienawiść... podchody,
kłótnie o nic... Może problem tkwi w tym, że zbyt dużo
oczekujemy, a zbyt mało umiemy dawać. Jeśli w porę
otwierają się oczy, to można jeszcze taką miłość
uratować. Często jest jednak już za późno...
Poruszyłaś (bardzo ładnie nawiasem mówiąc) problem
wielu domów, chyba większości. Każdy ma inne
spojrzenie na ten problem i dobrze, że nie starałaś
się go rozwiązywać. Siłą twojego wiersza jest to, że
go poruszyłaś. Pozdrawiam
...POD JEDNYM DACHEM DWA OSZUSTY...podoba mi sie
to.Tak, to prawda , miłości ludzkiej nigdy
dość.Ciekawy wiersz w treści , poruszający tak ważny
problem , miłosci miedzyludzkiej
Mądry i przemyślany wiersz, czasem tak niewiele trzeba
by wszystko zniszczyć, a potem tylko narastają
wzajemne pretense...żale... więc nie zapominajmy o
miłości!!!! :-) pozdrawiam tak trzymać Julka:-)
Trafilas w sedno tak nie wiele slow a tyle zycia w tym
zawarte bardzo mi sie podoba Pozdrawiam autorke
smutno i jakos tak pusto a jednak....... :)
„Szkoda tych lat i tej miłości” a
„Życie upływa im na czatach” no
właśnie… jak często uciekamy od życia w
wirtualny świat. Halinko skąd Ty tak znasz to nasze
życie?
Smutny wiersz,jak ich samotnosc.Pod jednym dachem dwa
oszusty...wymownie nazwano.
/Szkoda tych lat i tej miłości
Która świat ludziom piękny czyni
Kiedy w dwóch sercach się rozgości
Ta niepojęta cud -- sprawczyni/ Bardzo mądre słowa i
warte zastanowienia i...przemyślenia!
myślę ze jest wiele takich par-samotnych we dwoje
żyjących razem ale obok siebie, bardzo pięknie
przedstawiłaś życie tych dwojga...realistycznie...