Samotność...
Samotność to zmora.
Szaro, smutno dookoła.
Gorzko smakuje ta melancholia.
Nie daj się rzucić na kolana.
Nie możesz być zdominowana.
Klamce podaj rękę,
wyjdź do ludzi.
Uspokoją się myśli.
Zauważysz piękno otoczenia.
Doznasz oddechu uspokojenia.
Zaczniesz myśleć pozytywnie.
Zauważysz otoczenie barwne.
Serce z letargu obudzi.
Uwolnisz skrzydła nadziei.
Powróci równowaga.
Będziesz uśmiechnięta, radosna.
autor
@Krystek
Dodano: 2018-10-07 07:47:13
Ten wiersz przeczytano 480 razy
Oddanych głosów: 3
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (4)
Interesujący wiersz, pozdrawiam :)
Miało być bez "się" "serce z letargu obudzi"*
Czytelny przekaz Wybrałam sobie z niego co msz jest
najistotniejsze
"Samotność to zmora.
Szaro, smutno dookoła.
Gorzko smakuje ta melancholia.
Nie daj się rzucić na kolana.
Nie możesz być zdominowana.
Klamce podaj rękę,
wyjdź do ludzi.
Barwne otoczenie
serce z letargu się obudzi.
Mam nadzieję, że autorka wybaczy mi to cięcię. Miłej
niedzieli:)
a gdy brakuje sił, żeby wyjść?? (Nikt nie powinien być
samotny)