Samotność

Dobrze oddana życiowa rzeczywistość. Taka jest prawda.
Kiedy jesteśmy w samotności, strach się w nas
potęguje. Dobry przykład ciemnego pokoju. Myślę, że
wielu z nas tego doznało.
Dziękuję Jagódko za czytanie u mnie:)
Życzę Ci słonecznego weekendu:)

jest cieniem gdy... my jesteśmy cieniem wspomnieniem
rzadkim - ot tak tik-tak

Wymownie, melancholijnie, pięknie, pozdrawiam ciepło.

Pięknie zarysowana ta "Samotność".
Pozdrawiam serdecznie :)

Tak to jest a samotność zawsze jest czymś wymownym.

A cóż tutaj taka przerwa w pisaniu????
Wena gotowa się obrazić i co wtedy?

Dziękuję za sympatyczne odwiedziny i komentarz
Jadwigo.
Życzę miłego wieczoru i ślę moc serdeczności. :)

Witaj.
Bardzo dobrze oddana chwila z samotnością, która jest
głęboko i z bojażnią przeżywana.
Ciekawy przekaz wiersza.
Pozdrawiam serdecznie.:)

Dziękuję i pozdrawiamy Ciebie serdecznie ...

Dość obrazowo. Pozdrawiam :))

TAK MAŁO SŁÓW A ILE TREŚCI
BRAWO!

Samotność z wyboru mniej dokucza, a tym skazanym na
nią należy tylko współczuć.
Ciekawy wiersz,
ciepło pozdrawiam :)

Samotność ma dwa końce...ta z wyboru i z
okoliczności...zawsze miżna zrobić krok ku ludziom,
otworzyć się,
pozdrawiam serdecznie

E tam, e-tam. Nie zawsze jest ciemno. Przecież czasem
sierpik zajrzy i zaprasza na liczenie gwiazd, a nad
ranem tak pięknie wschodzi słoneczko.
To wspaniali towarzysze doli i niedoli. Przy nich
wszystko mniej boli.

Samotność jest przykrym zdarzeniem w naszym życiu?
Jagoda, czasami warto nawet na siłę wyjść gdzieś do
ludzi, aby ta samotność nie przerodziła się w coś
gorszego...

Pozdrawiam jak zawsze serdecznie i uśmiech zostawiam,
Ola:)