Samotność jest jak kropla...

Samotność jest jak kropla,
Podróżująca autostopem,
Na grzbietach parasoli,
Zbyt sztywnych i poważnych.

Przysiada potulnie
Na kapeluszach staruszek –
Pani do mnie? To pomyłka.
Przepraszam, może innym razem.

Naiwna,
Spija sok z pomarańczy,
Okaleczonej,
Bo tylko pół...

Zawstydzona,
Na stoliku w kawiarni,
Przezroczystymi palcami
Kreśli mokre wzory.
Mężczyznom,
Zastukanym w nieme laptopy,
Rozdaje niewidoczne pocałunki.

Wśród aromatów czarnej kawy,
Czeka, bezsenna.

Nocą, bezpańskie koty,
Odziane w rude futra,
Grzeją jej stopy,
Zbyt mokre.

W końcu znika,
Roztopiona w szarej kałuży,
W wielkim mieście.

autor

flamencoco

Dodano: 2010-04-01 11:39:10

Ten wiersz przeczytano 527 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Bez rymów Klimat Melancholijny Tematyka Samotność

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie