Samotność w tłumie
To tylko wiersz.
Jestem sama wśród obcych
nikogo nie interesuję
brak mi słów nie wiem co czuję
czy to ludzie czy manekiny
siedzę i rozglądam się dookoła
smutni i zgorzkniali ludzie
siorbią herbatę z cytryną
i w telefonach palcami serfują
cała drżę ze strachu i przejęcia
bo chciałabym porozmawiać
a tymczasem tracę kontakt ze światem
wszystko przestaje się liczyć
wstaję i idę drogą którą odnalazłam
podnoszę twarz mokrą od łez
patrzę na ten smutny i podły świat
jedyną sprawiedliwą rzeczą jest śmierć.
autor
Halina Kowalska
Dodano: 2021-03-26 12:32:48
Ten wiersz przeczytano 749 razy
Oddanych głosów: 17
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (16)
Niby tłok a i tak samemu...przez to życie trza iść...
Toż to zimowa noc, dokładnie makiety ludzi, stwory
zahipnotyzowane bielą srebrnych ekraników
Brak rozmów, kontaktu wzrokowego, uśmiechów. To realia
dzisiejszego świata, którego nie lubię.
Można być samotnym wśród tłumów ludzi.
Denerwują mnie ludzie nierozstający się nawet w
gościnie z telefonami, wciąż coś sprawdzając...kładą
rzeczony przedmiot na stole, obok zastawy.
Pozdrawiam cieplutko Halinko.
Emocje przelane na papier dają się bardziej
zrozumieć... Pozdrawiam
masz rację ...można być samotnym w śród ludzi ... Dziś
byliśmy z żoną na cmentarzu zrobić świąteczne porządki
...pogoda piękna i tak sobie pomyślałem... że tu
wszyscy się spotkamy ...
Wymownie. Elektronika bywa pochłaniająca. Chyba
"tymczasem" napisałabym łącznie. Miłego dnia:)
Wiersz który dobitnie mówi o dzisiejszej
rzeczywistości. Niestety :(. Pozdrawiam serdecznie :)
Może to tylko wiersz, ale płynie z niego bardzo
wzruszający i smutny lecz bardzo prawdziwy
przekaz...wielu ludzi tak się czuje szczególnie w
czasie pandemii...Dobry wiersz Halinko...pozdrawiam
cieplutko i życzę miłego piątku :)) :*:)
Opisujesz coraz bardziej narastające, społeczne
zjawisko. Będąc w tłumie czujemy się samotni.
Jest to dobra droga do destrukcji prawidłowego,
międzyludzkiego funkcjonowania.
Pozdrawiam.
Marek
Dobrze, że to tylko wiersz.
Klimat wiersza faktycznie przygnębiający... W dopisku
zaznaczyłaś, że to tylko wiersz, ale uważam, że wielu
z nas dopadają takie stany i refleksje. W tym trudnym
i dziwnym czasie tym bardziej...
Pozdrawiam serdecznie z podobaniem dla wiersza :-)
Świat nie jest podły, on jest piękny, choć samotnym
ludziom żyje się znacznie gorzej. Wśród obcych w
tłumie czują się zagubieni. Trudno jest wskazać
palcem, kto tu zawinił! Można ubolewać nad sobą, ale
to nic nie da, a żyć dalej trzeba.
Miłego dnia życzę :)
To wszystko przestaje się liczyć.
I ten netowy świat, nienaturalny.
Zamyśliłam się.
Bardzo przygnębiająco ale czasem wśród ludzi jesteśmy
najbardziej samotni...
Pozdrawiam serdecznie :)
Wiersz jest wyjątkowo przygnębiający, otulony
obsesyjną samotnością. Wszyscy umrzemy, ale życie to
czas spełniania planów, marzeń. My możemy uczciwie
podchodzić do życia, przykładem być dla otoczenia.
Udanego dnia z pogodą ducha:)