Samotność to moje przeznaczenie
Grudzień 2005
"Samotność to moje przeznaczenie"
Samotność,
to moje przeznaczenie.
Za chwilę radości ból i cierpienie.
Po policzku mym płynie łza...
-Ja naiwna.
Czy tak wiele chcę od życia?
Za oknem zmierzch.
Smutnym wzrokiem patrzę na park,
w głębi czując że czegoś mi brak.
I tak modle się
Czy gdzieś w oddali
znajdę jakiś cień nadziei?
Czy zabłyśnie znów blask,
który tak nagle zgasł?
Ten maleńki promyk co sprawi,
że znów w sercu mym zagości
odrobina radości.
I wypełni się przeznaczenie...
Potem nadejdzie ból i cierpienie.
Znowu stać będę w oknie,
dnie i noce spędzać samotnie...
Monika Kaniewska
autor
MonikaKaniewska
Dodano: 2012-06-21 08:05:53
Ten wiersz przeczytano 1100 razy
Oddanych głosów: 13
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (3)
Samotność bez wahania chce nowego poznania. Jest
nasycona naiwnością, więc nie zastanawia się nad
przyszłością. Sama siebie powiela, sprowadzając do
zera.
Ta samotnośc nie była moim wyborem.Po niej
powstałam,by za jakiś czas historia się
powtórzyła.Wtedy napisałam wiersz.Moim wyborem
natomiast stała się samotnośc późniejsza,inna.Dziś nie
jestem samotna.Jestem szczęśliwa,ale ten wiersz
przypomina mi o tym że w jednęj chwili wszystko się
może niestety zmienić.
Samotność to wybór, a nie konieczność! Pozdrawiam!