Samotność we dwoje
z szuflady
Jak trudno trwać
w ciszy, udręce.
Kiedy usta milczą
i zimne jest serce.
Gdy dotyk nieczuły
chłodzi, paraliżuje.
Ciało sztywnieje
a ja nic nie czuję.
Wyblakły gwiazdy
na naszym niebie.
Jesteśmy blisko
lecz obok siebie.
autor
graynano
Dodano: 2015-04-16 16:13:22
Ten wiersz przeczytano 2376 razy
Oddanych głosów: 49
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (59)
jeden z najgorszych stanów, życie w pułapce
Nie ma nic gorszego, niż życie we dwoje obok siebie.
Pozdrawiam serdecznie.
smutny, ale piękny
samotność jest smutna , we dwoje jeszcze bardziej
Chiciaż smutny ale piekny wiersz
Żyć obok siebie jest bardzo trudno i smutno ale rózne
scenariusze życie pisze
Pozdrawiam słonecznie i życzę pogodnych dni
Jeszcze raz wpadlam:)
Zyc obok siebie...to smutne.
Pozdrawiam wiosennie :)
Z szuflady, ale za to jaki wymowny wiersz. Masz chyba
super szufladę. Pozdrawiam Cię serdecznie
Piosenka z pięknym tekstem Jacka Cygana :)
A ja... "Lubię naszą samotność we dwoje..."
Tytuł skojarzył mi się z piękną piosenką "Intymnie"
Miłego dnia :))
Witaj Grażynko! smutno! smutnawo! zupełnie jak u mnie!
Pozdrowienia serdecznie:)
Smutno u Ciebie . Wiersz wzrusza . Pozdrawiam .
Pięknie i smutno Blisko i obok siebie. Pozdrawiam.
smutno ...bardzo wymowny przekaz:-)
pozdrawiam
Opisałaś chyba najbardziej bolesny odcień
samotności... Mieć przy sobie kogoś, a czuć jakby był
setki kilometrów dalej....