Samotność zabija

Siedzę z żyletką... Wycinam znaki...
Kropla po kropli z oka spływa.
Ból już mnie przeszywa,
nie potrafię przestać...
Usiłuję się ukarać
Wiem że to nie pomaga,
lecz serca nie wyrwę, niech z bólem się wzmaga.

Głos w środku mówi: Dość! Nie można tak!
Nic nie poradzę że kogoś mi brak...
Wiem że nic już nie zmienię,
innego rozwiązania nie ma, tylko cierpienie.
Cięcie na cięciu, krew ciepła płynie...
Serce coraz szybciej bije, czekam aż pęknie.
Lecz nic się nie dzieje,
rozdarte serce tylko szaleje...

Nie wie co ma zrobić samotna dziewczyna
niby życie się dopiero zaczyna,
a ja już je kończę.
Nitki miłości już nie splącze
Po drugiej stronie już nic mi się złego nie stanie.
Za wszystko przepraszam Kochanie!

autor

xxSkromnAxx

Napisany: 2008-09-18 Dodano: 2008-09-18 16:58:39

Ten wiersz przeczytano 668 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Rymowany Klimat Dramatyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie