Samotny w tłumie
Samotny w tłumie,
któż go zrozumie
Człowiek, człowieka...
Zwolnij - poczekaj
Zgarbiony w tłumie,
wpatrzony chciwie,
człowiek, w człowieka...
Stój! - nie uciekaj
Zgubiony w tłumie,
wyciąga dłonie
Jak w labiryncie
Boże !- Gdzie wyjście
sareneczka
autor
sareneczka
Dodano: 2008-09-21 09:11:44
Ten wiersz przeczytano 1354 razy
Oddanych głosów: 31
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (12)
Nie moge przemilczec tego wiersz , jest cudny.
Skąd u Ciebie taka wrażliwośc i piękno.Piszesz
naprawdę cudownie.
Ileż prawdy zawarte w tym wierszu...
Wiersz wzrusza i roni łzy....
Jestem pod wrazeniem
Samotność - udręka współczesnego męczennika...
niestety tak juz jest ze w tlumie nas nie ma,jestesmy
ale niewidzialni dla innych...
Bo najgorsza jest samotnośc w tłumie, gdy widzisz
innych i jestes powietrzem...dobrze oddane
uczucia,forma przystępna łatwa w odbiorze
I ja jestem pod wrażeniem. Często tak się czuję...
Podoba mi się wiersz.
"samotności jakaś ty przeludniona"bardzo dobry
wiersz:)
super! krótko, ale dobitnie = z takim zapytaniem
wiersz robi duże wrażenie i skłania do refleksji.
Ciekawy wierz, treść dośc krótka a sens- bardzo
głęboki.